Blogs

I'm back!

Na een lange tijd is het dan eindelijk zo ver. Ik ga weer starten met Love to Testify. 

Sommigen van jullie zullen misschien niet eens gemerkt hebben dat ik een behoorlijk tijd afwezig ben geweest maar was ik wel. Daar was een goede reden voor. En die reden heet Jonathan!

Kleine man Jonathan

De afgelopen maanden heb ik zwangerschapsverlof gehad. Wij hebben het voorrecht gekregen om een zoon te krijgen. Zijn naam is Jonathan! Of zoals ik hem vaak noem mijn kleine man Jonathan. Op het moment dat ik dit schrijf ik hij alweer 4 maandjes oud. De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen. Het wennen aan een babytje, veel meer in ritme moeten leven omdat de kleine vent het nodig heeft. Daarnaast het moeten wennen aan het feit dat ik nu naast alle titels in het leven (dochter, vriendin, vrouw, etc.) ook de titel van mamma mag dragen. En elke dag weer met een vol hart dankbaar mag zijn omdat deze kleine man in mijn leven is. 

De mooiste momenten van mijn dag zijn echt de momenten dat ik Jonathan uit bed ga halen en opgewacht wordt door een jongetje die stralend naar me lachten het knuffelen met dit kleine ventje. Verwonderd zijn over wat hij nu al weer kan en extreem mag genieten van mijn man die naast een geweldige vent ook de meest fantastische vader is voor dit kleine mannetje. 

Terwijl ik deze blog schrijf hoor ik op de achtergrond Jonathans blije gekir en Remco’s diepe stem die op hem reageert. En besef ik hoe ontzettend gezegend ik ben met deze twee mannen in mijn leven.

Ook al zijn deze eerste maanden heftig geweest en heb ik nu pas het idee dat ik weer een beetje grip heb op het leven en niet geleefd wordt ben ik gelukkig en waanzinnig verliefd op een super mooi kind en dat kind is er eentje van mij.

Geschenk van God

De reactie die wij op de naam Jonathan gekregen hebben tot nu toe zijn alleen maar positief. Heel veel mensen zeggen “wat een mooie naam”. En het is ook een hele mooie naam. Niet alleen in klank, maar ook in betekenis. Het betekend namelijk geschenk van God (of nog preciezer genadegeschenk door God gegeven). Zo voelt het ook. Wij hebben een prachtig cadeau gekregen. Een cadeau met een enorme verantwoordelijkheid, maar met ontzettend veel liefde ontvangen. Elke dag opnieuw kijk ik even op het schermpje van de babyfoon hoe Jonathan nog ligt te slapen en dank ik God voor hem. 

We zijn heel bewust bezig geweest met zijn naam. Want we wilden niet alleen een naam die mooi klonk, maar ook een naam die een mooie betekenis heeft. Nu hebben de meeste namen een mooie betekenis maar een naam die hem zijn hele leven eraan kan herinneren dat hij van God is vonden wij wel een extra mooie toevoeging aan zijn leven. 

Dankbaar en verwonderd

Mijn dankbaarheid steek ik niet onder stoelen of banken. Want mijn dankbaarheid is groot. Dankbaar ben ik voor elke dag die weer begonnen is met een stralende lach en geëindigd met het lied “jij bent veilig in Jezus’ armen”. Toen ik afgelopen week een keertje niet meteen na de slaap lekker knuffel begon te zingen begon Jonathan al op zijn manier te zingen. Met een blik die mij vertelde “mamma als jij niet gaat zingen dan doe ik het wel”. Ik ben dankbaar dat ik het voorrecht heb om een klein kereltje in mijn leven te hebben die mij helpt herinneren hoe mooi het gewone leven eigenlijk is. 

Het meest relativerende in dit leven is om weer samen met Jonathan me te verwonderen over hoe bijzonder het is om te mogen leven. Heb jij ooit een poos naar een boom in de herfst gekeken die zijn bladeren laat vallen? De blik in de ogen van Jonathan zegt dat hij helemaal verwonderd is dat een blad van een boom kan vallen maar dat de boom gewoon blijft staan. Ik besef me meer en meer dat ik mijn verwondering in het leven kwijt ben geraakt en geniet er dan ook ten volle van om de verwondering terug te vinden doordat mijn zoon alles voor het eerst meemaakt en mij helpt om weer te zien dat het gewone eigenlijk heel bijzonder is. 

I’m back

Maar dan wel met een voller hart. Een hart met meer verwondering, met meer verantwoordelijkheid en een hart dat overstroomt van liefde.

Maar dan wel met een verlangen om God nog meer in het dagelijkse en gewone te zien. Om weer echt in dienst te staan van Zijn plannen.

Maar dan wel een verlangen om weer dagelijks bewust te aanbidden. Aanbidden is zo veel meer dan wat wij er in de kerk vaak van hebben gemaakt. En ik wil in het dagelijks leven juist God aanbidden en vanuit deze momenten jullie op weg helpen met jullie dagelijkse aanbidden naast de gezamenlijke aanbidding in de gemeenten.

Meestal probeer ik in mijn blogs ook de imperfecte werkelijkheid aan te stippen als het gaat over dit leven. Maar dit keer laat ik het erbij dat niet altijd alles rozengeur en maneschijn is, maar wel veel :-)

Mij beter leren kennen? 

Kijk dan snel verder op de website

Bellen of mailen mag natuurlijk ook!