Kwetsbaar zijn

Blogs

Kwetsbaar zijn


In deze blog pak ik een onderwerp waar ik al een poos over wil schrijven, maar toch keer op keer uitstel. Het is namelijk een oncomfortabel onderwerp. Want schrijven over kwetsbaar zijn betekend voor mij ook op dit moment terwijl ik dit schrijf mijzelf kwetsbaar opstellen. Want laat ik heel eerlijk zijn: ik irriteer me vaak aan schrijvers die ergens over schrijven, maar overduidelijk zelf niet in hun verhaal zitten. Tenzij het een wetenschappelijk verhaal is, dan is het anders.


We leven in een wereld waar alles insta-perfect moet zijn, waar toegeven dat je iets moeilijk vindt betekend dat je gelijk niet meer meedoet. Een wereld waarin je beste niet goed genoeg lijkt te zijn. En kwetsbaarheid tonen betekend dat anderen misbruik van die kwetsbaarheid maken. Persoonlijk wordt ik hier verdrietig, boos en opstandig van.


Ik wordt verdrietig omdat ik zelf een vrouw ben die kwetsbaar is. Als ik naar mijn leven kijk ben ik veel minder kwetsbaar dan een paar jaar geleden, maar dat betekend niet dat ik niet kwetsbaar ben. Ik heb het geluk dat ik veilig ben in mijn thuisomgeving. Dus wordt er geen misbruik van mijn kwetsbaarheid gemaakt. Tegelijk is het zo dat ik vorige week nog een paniekaanval had omdat ik mijn man verkeerd had begrepen en dacht dat hij een grap maakte over iets uit het verleden waar we over afgesproken hebben geen grappen over te maken. En dat terwijl hij iets heel anders bedoelde. Mijn kwetsbaarheid heeft dus gevolgen. Gevolgen die gelukkig niet blijvend zijn omdat ik veilig ben.


Ik wordt er boos van omdat ik zoveel mensen zie worstelen om mee te komen in een wereld die nep is. Iedereen doet alsof, iedereen acteert dat ze het voor elkaar hebben terwijl de wereld onder hun voeten afbrokkelt. Ik ben boos omdat vrienden elkaar niet echt kennen omdat je dan kwetsbaar moment zijn. Want dat is wat er nodig is om elkaar echt te kennen. Twintigers en dertigers vallen bij bosjes neer door burn-outs, en ik geloof dat ook dat te maken heeft met het niet mogen zijn wie je bent. Namelijk een mens. En elk mens heeft gebreken. En die gebreken mogen er zijn, want juist dat maakt je uniek.


Het maakt me opstandig. Ik vind namelijk dat we als christenen hierin een verschil moeten maken (er stond eerst kunnen, maar dat is te vrijblijvend). Wij weten dat we het leven niet alleen aankunnen, dat ons leven vol is met obstakels. Dat wij onze handen uit mogen strekken naar boven om als een klein kind gedragen te maken worden in Gods sterke armen. We weten dat we elkaar nodig hebben om veiligheid te creƫren. Een plaats waar iedereen kwetsbaar mag zijn. Een leven delen waarin imperfectie betekend dat we gaan zoeken naar een maatje die dat juist wel kan. Om jou te helpen en aan te vullen.


Door de eeuwen heen heeft Gods kerk de weg gebaand om kwetsbare mensen een thuis te geven. Ieder mens is kwetsbaar, dus laten we samen ervoor zorgen dat we kwetsbaarheid koesteren. Want niet voor niets kiest God voor de mens. Gebreken en al.


En waarom ik niet in detail treedt over mijn kwetsbaarheid? Om de mensen om mij heen te beschermen, want zij hebben niet om deze blog gevraagd.

Naast het geven van trainingen ben ik ook spreekster.

Voor meer informatie...