Blogs
4 jaar getrouwd
Afgelopen 7 november waren Remco en ik alweer 4 jaar getrouwd. En het eerste waar ik aan moet denken is. Wat gaat de tijd toch snel!
Het meest bijzondere hieraan is dat we samen heel veel mee hebben gemaakt, en dat de tijd omgevlogen is. Maar dat ik helemaal niet het gevoel heb dat we al zo lang getrouwd zijn. In deze 4 jaar hebben we in ieder geval één belangrijke les geleerd. Namelijk dat liefde kan blijven groeien als je er tijd en ruimte voor maakt.
Liefde groeit
Liefde is als een plant. Als je er voor zorgt dat het in goede grond staat, genoeg zonlicht en water krijgt dan groeit het. Op het moment dat een van deze drie onderdelen mist zal een plant het niet overleven.
Goede grond
Het meest bijzondere aan onze relatie is dat op het moment dat we elkaar leerden kennen we allebei het gevoel hadden dat God er de hand in had. Niet vanuit een romantisch perspectief, veel meer vanuit dat we bedoeld waren om elkaar te leren kennen. Dat we elkaar wel eens nodig zouden kunnen hebben in de jaren die zouden volgen.
We hebben jarenlang een hele hechte vriendschap gehad voordat het een relatie werd. Een vriendschap waarin we elkaar heel goed hebben leren kennen.
Onze trouwtekst is 1 Johannes 4:19: Wij hebben lief omdat God ons eerst heeft liefgehad.
Deze tekst hebben we heel bewust gekozen omdat dit de grond is waar vanuit wij leven. Onze liefde is gegrond in de liefde van God voor ons. We mogen elkaar altijd ook blijven zien vanuit de liefde die God voor de ander heeft.
En heel eerlijk? We hebben niet een perfecte relatie, we hebben absoluut wel frustratie richting elkaar. En een paar keer per jaar ook wel echt ruzie. Miscommunicatie is ook voor ons geen onbekend begrip. Al kunnen we daar gelukkig achteraf vaak om lachen.
Het meest bijzondere is toch dat we keer op keer weer terugkomen bij God. Bij Zijn liefde voor ons. Juist op de momenten dat we even moeite hebben om elkaars liefde te begrijpen. Maar ook op de momenten dat het heel goed is tussen ons, versterkt Gods liefde onze liefde.
Zonlicht
Ieder mens heeft ruimte nodig om in de spotlight te staan. De een heeft er meer van nodig dan de ander. Anders gezegd, het is heel gezond om af en toe het middelpunt van de belangstelling te hebben. Hiermee bedoel ik de gewone momenten. Dat iemand een andere baan krijgt en daar alle aandacht voor krijgt, het moment dat je het hele huis geschilderd hebt en daar een schouderklopje voor krijgt. Te veel zonlicht is niet goed, want dan gaan mensen verwachten dat ze altijd de aandacht krijgen. Te weinig zonlicht is niet goed omdat mensen dan het gevoel hebben onzichtbaar te zijn. Ook al heeft niet iedereen evenveel zonlicht nodig, wees er altijd van bewust wat jouw partner nodig heeft. Geef hem/haar het ruimte om te stralen als het hun moment is.
Niet alleen metaforisch is zonlicht nodig voor de liefde. Zonlicht zorgt voor vitamine-D, en die vitamine heb je nodig om je goed te voelen. Het stimuleert het knuffelhormoon, het chemische verbondenheidsstofje. Dus heb je last van winterdipjes? Heb je dan ook het idee dat je liefde minder is? Misschien heeft het wel met elkaar te maken. Steek je hand op als je een vakantieliefde heb gehad. Hoe veel daarvan heeft te maken met mooi weer, een mooi kleurtje en de ruimte die je op dat moment had om te genieten? Ook dat heeft onder andere te maken met zonlicht. Natuurlijk is liefde veel meer dan een reactie op zonlicht. Maar zonlicht kan wel helpen.
Water
Als een plant te veel water krijgt dan gaan de wortels rotten. Als een plant te weinig water krijgt dan verdort hij. Een plant is daarmee best kwetsbaar. Liefde is ook kwetsbaar. Want als je teveel van de ander vraagt dan komt er onbewust een laagje water te staan waaronder het rotten begint. De irritaties worden erger, het oprecht naar de ander kunnen luisteren wordt moeilijker. Als je te weinig van de ander vraagt heeft diegene het gevoel dat je het leven ook wel alleen kan of misschien wel wil leven.
Alles bij elkaar is liefde een plant die kan groeien als de voorwaarden goed zijn. Dus het is mijn doel om zo goed mogelijk die voorwaarden in het oog te houden. Om de balans goed te houden. Eerlijk gezegd denk ik dat ons hele leven samen een zoektocht zal blijven om de balans te blijven vinden, want dan kan onze liefde voor elkaar blijven groeien.
Nog een kleine anekdote van onze huwelijk, omdat ik hier nog steeds door geraakt wordt. En het één van de mooiste momenten van onze trouwdag is geworden.
I belong
Tijdens de kerkdienst heb ik het lied I belong gezongen. Het was een heel bijzonder moment. Want meestal zong ik niet solo, en nu wel. Ik wist één ding zeker, ik zou voor Remco zingen. Want mijn hart kan ik het beste delen door muziek.
Ik had het lied één keer eerder aan Remco laten horen. En hij heeft de frustrerende gave om hele stukken tekst van liedjes na één keer luisteren al uit zijn hoofd te kennen. Frustrerend omdat ik soms moet ploeteren om een lied in mijn hoofd te krijgen. Toch had ik niet verwacht dat hij dit lied onthouden zou hebben. Op het moment dat ik inzet en langs hem heenkijk (hem wel zie maar hem niet in de ogen kijk), zie ik zijn mond bewegen en denk wat doet hij nou. En hij zong mee. Ik zong het lied voor hem en hij zong het voor mij. Het moment dat ik volschoot en het eerste vers niet meer uit kon brengen. Elke keer als ik aan dat moment denk schiet ik weer vol. Want het was niet alleen zo dat ik uitsprak bij hem te horen, hij sprak ook uit bij mij te horen.
Hierbij de tekst van dit lied.
(Verse 1)
Not angels nor demons
No power on earth or Heaven
Not distance nor danger
No trouble now or ever
Nothing can take me from Your great love
Forever this truth remains
(Chorus)
I belong
Belong to You
I belong
Belong to You
(Verse 2)
Not hardship nor hunger
No pain or depth of sorrow
Not weakness nor failure
No broken dream or promise
Forever this truth remains
PS: Ik heb het hele lied op een later moment nog helemaal voor hem gezongen hoor :).
Nog meer blogs lezen?
Klik dan op de button hieronder.